redder

s.nw., redders.

Iemand wat ’n ander help om aan ’n lewensbedreigende, gevaarlike of skadelike situasie te ontkom of (in godsdienstige verband) iemand bevry van sonde en die gevolge daarvan: Christus is die enigste Redder in ’n skuldverlore wêreld (J.D. du Toit: Werke VII, 1961, 55). Koos het ingestem het om geld te leen en was die redder van my man en my kinders (C.J. Langenhoven: Waters, 1951, 181). Moses tree na vore as die dapper redder van ’n verdrukte volk (F.C. Fensham: Bybelkunde, 1964, 29). Redders hoor geluide onder modder na ’n grondverskuiwing (Son, 22 Febr. 2006, E).